Σχολική αποτυχία

 

Οι παράγοντες που επηρεάζουν την επίδοση των μαθητών είναι αρκετοί ας δούμε εδώ τους πιο σημαντικούς:

1.Ο εκπαιδευτικός στο σχολείο έχει προσδοκίες για την επίδοση των μαθητών του που επηρεάζουν και κατευθύνουν την συμπεριφορά του και επηρεάζεται έτσι και η συμπεριφορά των μαθητών. Αν δηλαδή προσδοκάμε από ένα παιδί να αποτύχει αυτό θα συμβεί σίγουρα. Έχουμε όμως θετικές και αρνητικές προσδοκίες. Τίποτα δεν είναι πιο καταστροφικό για ένα παιδί από το να μην περιμένει κανείς κάτι δημιουργικό από αυτό.

2. Το οικογενειακό περιβάλλον είναι σημαντικός παράγοντας που βοηθάει ένα παιδί να είναι «καλός» μαθητής ή όχι. Ανάλογα με την οικονομική, πολιτισμική, επαγγελματική κατάσταση των γονιών το παιδί θα ανταποκριθεί στο σχολικό πρόγραμμα. Το παιδί που οι γονείς του αδιαφορούν για την σχολική του επίδοση θα αποτύχει πιο εύκολα, θα εγκαταλείψει πιο εύκολα την προσπάθεια, θα αδιαφορήσει χωρίς ενοχές.

3.Τα καθημερινά προβλήματα των παιδιών που προέρχονται από οικογένειες χωρίς ισχυρούς δεσμούς, με γονείς που έχουν προβλήματα με αλκοολισμό, που κάνουν χρήση ουσιών, δεν εργάζονται, με αποτέλεσμα να υπάρχουν μεγάλες δυσκολίες επιβίωσης . Πως ένα παιδί, χωρίς να έχει καλύψει τις στοιχειώδης βιολογικές ανάγκες μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του σχολείου;

4. Το αναλυτικό πρόγραμμα είναι ένα σύνολο αξιών και γνώσεων που το σχολείο κρίνει καλό να διδάξει σε κάθε βαθμίδα της σχολικής διαδρομής. Το σχολικό πρόγραμμα «κόβεται» σε κομμάτια που αντιπροσωπεύουν την πρόοδο των μαθητών στη γνώση αλλά και ένα σεβασμό της νοητικής και κοινωνικής ανάπτυξης του παιδιού. Κάθε παιδί όμως μαθαίνει με διαφορετικούς ρυθμούς. Διαπιστώνουμε ότι δεν μπορούν όλα τα παιδιά να «ακολουθήσουν» και να μάθουν με το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες αποτυχίας τους.

5. Η αξιολόγηση του μαθητή είναι ο παραδοσιακός έλεγχος της επιτυχίας της μάθησης που συμβαίνει στο σχολείο. Έχουμε δηλαδή μια συνολική αποτίμηση της διδασκαλίας του μαθήματος και αν «κατακτήθηκε» από τους μαθητές και σε ποιο βαθμό. Με αυτό τον τρόπο γνωρίζουμε για το επίπεδο επίδοσης των μαθητών και τι σημαίνει αυτό για τα σχέδιά τους. ¨Όμως αντί η αξιολόγηση να δίνει στοιχεία ώστε να βελτιώνουμε τις επιδόσεις των μαθητών, ουσιαστικά λειτουργεί έτσι ώστε να απογοητεύει το μαθητή και να τον οδηγεί σε αδιαφορία.


Πώς να καταπολεμήσουμε την σχολική αποτυχία;

Για να αποκτήσουν τις ίδιες γνώσεις και δεξιότητες δεν χρειάζονται όλοι οι μαθητές τον ίδιο χρόνο εκπαίδευσης. Η διαφοροποίηση εδώ αφορά τον τρόπο να αποκτήσουν οι μαθητές τις ίδιες γνώσεις και δεξιότητες να έχουν δηλαδή, ένα σύνολο εναλλακτικών διδακτικών στρατηγικών.

Με ξεκάθαρους διδακτικούς στόχους μπορούμε πιο τακτικά να κάνουμε τον απολογισμό των επιτεύξεων του κάθε μαθητή, να μετρήσουμε τη διαδρομή που έχει κάνει και να προσαρμόσουμε τη συνέχεια της δουλειάς.

Η αξιολόγηση του μαθητή να είναι εργαλείο της δουλειάς του εκπαιδευτικού που θα μετράει την αποτελεσματικότητα της δουλειάς του, δηλαδή την επίτευξη των διδακτικών του στόχων.

Οι εκπαιδευτικοί να θέλουν μια ενεργητική παιδαγωγική, ανοιχτή προς τα έξω, που να κινητοποιεί την εμπειρία και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Να αυξήσουμε το ενδιαφέρον και το νόημα της σχολικής εργασίας και να διευρύνουμε το εκπαιδευτικό περιβάλλον.

Η ανισότητα των ευκαιριών στη σχολική επιτυχία είναι μια πραγματικότητα, όμως το ζήτημα είναι η μόρφωση του κάθε παιδιού παρά η απόλυτη ισότητα .Πρέπει να κινητοποιήσουμε όλες αυτές τις δυνάμεις προς τη σωστή κατεύθυνση ώστε να έχουμε μια καλύτερη εκπαίδευση για την πλειοψηφία των παιδιών.

Ακόμα και η οργάνωση της σχολικής αίθουσας είναι στενά συνδεδεμένη με την εκπαιδευτική διαδικασία και προωθεί την ανάπτυξη του διαλόγου ως μορφή επικοινωνίας και συνεργασίας μέσα στην τάξη. Μια αίθουσα μπορεί να είναι «φιλική» και να προδιαθέτει τα παιδιά και να βοηθά στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού περιβάλλοντος.

Οι εκπαιδευτικοί έχουν στη σκέψη τους ότι το παιδί αλλάζει κάθε μέρα και είναι πολύ σημαντικό να μην καταδικάζουν εύκολα ένα μαθητή αλλά να προσπαθούν διαρκώς για την βελτίωσή του. Γιατί έχει αποδειχτεί ότι πολλές φορές η εξέλιξη του παιδιού είναι διαφορετική από αυτό που περιμέναμε.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Μπασέτας Κ., Οι αρνητικές προσδοκίες του δασκάλου.
2.Fijalkow J.,(1997) Κακοί Αναγνώστες. Γιατί; επεξ. Σ. Τάνταρος. Αθήνα: Ελληνικά γράμματα.
3.Νικολάου Ε. Σύγχρονη κοινωνία. Εκπαίδευση και ψυχική υγεία.
4.Εκπαιδευτική κοινότητα. Η τριπλή κατασκευή της σχολικής αποτυχίας .του Philippe Perrenoud
5.Γερμανός Δ. Παιδαγωγικός Ανασχεδιασμός του σχολικού Χώρου για την προώθηση της Συνεργατικής Μάθησης. 2003.



Εργασία της Εύας Σίμου Β5